به گزارش الف، درحالی که رژیم صهیونیستی از هفته گذشته تصمیم جدی خود برای برگزاری راهپیمایی موسوم به راهپیمایی پرچم را اعلام کرده بود، این مراسم روز یکشنبه 29 مه در فضای ملتهب فلسطین اشغالی برگزار شد. در شرایطی که صهیونیست‌ها به منظور جلوگیری از تبعات خطرناک برگزاری این راهپیمایی پیشتر از طریق واسطه‌ها به گروه های مقاومت فلسطین اطلاع داده بودند که اقدام تحریک‌آمیزی از جانب نظامیان و شهرک‌نشینان صهیونیست در قدس و مسجدالاقصی صورت نخواهد گرفت، اما واقعیت به شکل دیگری بود.
شهرک‌نشینان صهیونیست که راهپیمایی رقص پرچم خود را ساعات بعدازظهر انجام دادند، از ابتدای صبح با یورش به مسجدالاقصی با فلسطینیان درگیر شدند. همانطور که پیش‌بینی می‌شد حین برگزاری راهپیمایی مذکور نیز درگیری گسترده‌ای میان فلسطینیان و صهیونیست‌ها اتفاق افتاد و نظامیان رژیم اشغالگر وارد عمل شدند. در جریان این درگیری‌ها بیش از 160 فلسطینی مجروح گشتند. همچنین منابع فلسطینی شامگاه یکشنبه از آتش زدن یک خودروی پلیس رژیم صهیونیستی در محله شیخ جراح در قدس اشغالی خبر دادند.
اما اقدامات موسسه امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی پیش از برگزاری راهپیمایی نشان می‌داد که آنها برای یک سناریو بزرگتر آماده شده بودند. واقعیت آن است که راهپیمایی پرچم صهیونیست‌ها که هرساله به مناسبت اشغال قدس در سال 1967 توسط رژیم صهیونیستی برگزار می‌شود پیش از این با چالش چندانی مواجه نبود و هرچند همواره به درگیری با فلسطینیان می‌انجامید، اما اسرائیل تا این حد به روش‌های امنیتی متوسل نمی‌شد.
در همین راستا مقامات رژیم صهیونیستی از برخی میانجی‌ها همچون مصر خواستند حماس و سایر گروه‌های مقاومت فلسطین را متقاعد کنند که روز برگزاری راهپیمایی پرچم دست به ماشه نبرند. از طرف دیگر تدابیر امنیتی متعددی در ساعات قبل از برگزاری راهپیمایی انجام شد؛ به گونه‌ای که پهپادها و جنگنده‌های پیشرفته رژیم صهیونیستی در آسمان اراضی اشغالی به پرواز درآمدند.
همچنین کارگران و مهندسان خارجی که در کار شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیستی مشغول بودند محل کار خود را ترک کردند. علاوه بر آن صهیونیست‌ها شماری از مواضع نظامی و غیرنظامی خود را که احتمال می‌دادند در تیررس موشک‌های فلسطینی قرار داشته باشد تخلیه کردند. به طور کلی ارتش رژیم صهیونیستی برای مقابله با حملات موشکی مقاومت فلسطین آماده شده بود.
اما چرا گروه‌های مقاومت فلسطین علیرغم تهدیدات مکرر خود و هشدار به اسرائیلی‌ها درباره برگزاری راهپیمایی مذکور، دست به اقدام جدی نزدند؟
ممکن است برخی، گروه‌های فلسطینی را به دلیل عدم اجرای تهدیدات خود علیه رژیم صهیونیستی مورد انتقاد قرار دهند؛ اما واقعیت آن است که راهبرد عملیاتی مقاومت فلسطین وارد فاز جدیدی شده و این گروه‌ها بر خلاف ادوار گذشته دست به واکنش‌های احساسی و شتاب‌زده نمی‌زنند.
باید توجه داشته باشیم که این تهدیدات می‌تواند در قالب یک تاکتیک جدید از سوی مقاومت فلسطین مطرح شده باشد؛ به طوری که دشمن را کاملا در حالت آماده باش قرار داد و صهیونیست‌ها واقعا تصور کردند قرار است وارد جنگی مشابه جنگ 12 روزه سال گذشته شوند. البته برخی ناظران نیز معتقدند که گروه‌های فلسطینی در شرایطی که عجله‌ای برای جنگ ندارند نباید تهدیداتی در این حد مطرح می‌کردند.
اما نگاه دقیق‌تر به استراتژی مقاومت فلسطین از یک سال گذشته نشان می‌دهد که اجرایی نشدن این تهدیدات در مرحله فعلی اقدامی منطقی و عاقلانه بود. درواقع شاخص‌ها نشان می‌دهد فلسطینیان قصد ندارند ابتکار عمل و اصل غافلگیری دشمن را در هرگونه رویارویی آینده از دست بدهند. یکی از مهمترین عوامل موفقیت گروه‌های فلسطینی در نبرد سال گذشته با ارتش اسرائیل این بود که دشمن را وارد یک سناریو غیرقابل پیش‌بینی کردند و صهیونیست‌ها به طور ناگهانی وارد جنگی شدند که برای آن برنامه‌ای نداشتند.
اما امسال صهیونیست‌ها با پیش‌بینی ورود به یک درگیری گسترده با فلسطینیان در سایه تنش‌های مکرری که اخیرا در سراسر اراضی اشغالی رخ داده، اقدام به برگزاری راهپیمایی کردند. بنابراین اگر واقعا به این سرعت جنگ تازه‌ای میان گروه‌های فلسطینی و ارتش رژیم صهیونیستی رخ می‌داد، احتمالا نتایج مورد انتظار فلسطینیان محقق نمی‌شد و برعکس سال گذشته نمی‌توانستند ابتکار عمل را کاملا به دست بگیرند.
اما سوالاتی درباره واکنش مقاومت به تجاوزات اخیر اسرائیلی‌ها در قدس و مسجدالاقصی وجود دارد. شاید بتوان پاسخ این سوالات را در تهدیدات جدی و منطقی «یحیی السنوار» رئیس حماس در نوار غزه و نیز سید «حسن نصرالله» دبیر کل حزب‌الله دریافت. السنوار پیش از این از بسییج عمومی فلسطینیان برای آزادی قدس خبر داده بود و سید حسن نصرالله نیز 2 معادله بزرگ برای حمایت از قدس و مقدسات آن ترسیم کرد.
فحوای تهدیدات و معادلات السنوار و نصرالله نشان می‌دهد که منظور آنها این است که جنگ بعدی مقاومت با اسرائیل یک جنگ همه جانبه خواهد بود که صهیونیست‌ها نیز درباره آن به مقامات این رژیم هشدار می‌دهند. بسیاری از ناظران پیش‌بینی می‌کنند که این جنگ می‌تواند پایان موجودیت رژیم صهیونیستی را رقم بزند. بنابراین نتیجه مورد نظر فلسطینی‌ها در جنگ آینده با رژیم اشغالگر زمانی محقق می‌شود که چنین جنگی در شرایط و زمانی آغاز گردد که اسرائیل برای آن برنامه ریزی نکرده باشد و مقاومت مجددا از نقطه ضعف دشمن که همان اصل غافلگیری است استفاده نماید.
